Thermische schil
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
De thermische schil is de isolerende laag aan de buitenzijde van een gebouw, die de scheiding vormt tussen de binnen- en buitenomgeving.
Omschrijving
De thermische schil, ook wel gebouwschil of bouwkundige schil genoemd, omvat alle geïsoleerde bouwdelen die grenzen aan de buitenlucht of grond, zoals wanden, daken, vloeren, ramen en deuren. Het doel is om kou buiten te houden en warmte binnen te houden, wat essentieel is voor het beperken van warmteverlies en het creëren van een comfortabel binnenklimaat. Een goed luchtdichte thermische schil draagt bij aan lagere energiekosten en een verminderde CO2-uitstoot.
Onderdelen en prestatie
De thermische schil bestaat uit diverse onderdelen, waaronder dichte delen zoals geïsoleerde gevels, daken en vloeren, en transparante delen zoals kozijnen, ramen en deuren. Voor de prestatie van de thermische schil zijn meerdere factoren van belang: de thermische isolatie van de dichte delen (Rc-waarde), de isolatie van transparante delen (U-waarde), de kierdichtheid (luchtdoorlatendheid), en lineaire warmteverliezen bij aansluitdetails (ψ-waarde).
Belang en regelgeving
Een goed geïsoleerde en luchtdichte thermische schil is van groot belang voor de energiezuinigheid van een gebouw. In Nederland worden eisen aan de thermische schil gesteld in het Bouwbesluit en later het Besluit bouwwerken leefomgeving (Bbl), onder andere via de BENG-eisen (Bijna EnergieNeutraal Gebouw). Deze eisen hebben betrekking op maximale energiebehoefte, primair fossiel energiegebruik en een minimum aandeel hernieuwbare energie. Bij zowel nieuwbouw als verbouw gelden er specifieke isolatie-eisen (Rc- en U-waarden) voor constructies binnen de thermische schil.
Vergelijkbare termen
Luchtdichtheid
Gebruikte bronnen: